Monday, August 31, 2009

Ο αποχαιρετισμός



La Despedida
Shakira - Antonio Pinto


No hay mas vida, no hay
No hay mas vida, no hay
No hay mas lluvia, no hay
No hay mas brisa, no hay
No hay mas risa, no hay
No hay mas llanto, no hay
No hay mas miedo, no hay
No hay mas canto, no hay

Llévame donde estés, llévame
Llévame donde estés, llévame
Cuando alguien se va, quien se queda
Sufre más
Cuando alguien se va, quien se queda
Sufre más

No hay mas cielo, no hay
No hay mas viento, no hay
No hay mas hielo, no hay
No hay mas fuego, no hay
No hay mas vida, no hay
No hay mas vida, no hay
No hay mas rabia, no hay
No hay mas sueño, no hay

Llévame donde estés, llévame
Llévame donde estés, llévame
Cuando alguien se va, quien se queda
Sufre más
Cuando alguien se va, quien se queda
Sufre más...
Sufre más...

Friday, August 28, 2009

Albaicín alto















Το κάπνισμα σκοτώνει...


... και σου σπάει τα νεύρα ...
(αλλά έχει τη γλύκα του το άτιμο, θα προσέθετα εγώ)

Σύνθημα γραμμένο σε πολλούς τοίχους της Γρανάδα.

Thursday, August 27, 2009

Flamenco στο Μουσείο των Σπηλιών του Sacromonte


Σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από το καθαρά τουριστικό πλέον φλαμένκο των σπηλιών του Σακρομόντε, να θυμήσουν την ιστορία του και να προωθήσουν τις σημερινές αξίες του cante, του toque και του baile, οι οργανισμοί Delegación de Cultura y Juventud de la Diputación της Γρανάδα και η Asociación Cultural Vaiven-Paraiso σχεδίασαν μια σειρά εκδηλώσεων για το φετινό καλοκαίρι με τίτλο “Sacromonte, cuna de Flamencos”, στο Museo Cuevas del Sacromonte, ένα καταπληκτικό mirador προς την Alhambra στην κορυφή του βουνού που κάποτε έμεναν στις σπηλιές του οι τσιγγάνοι.







Στην συγκεκριμένη εκδήλωση cantaor είναι ο Πιτσιρίκος των Αμυγδαλιών, ισπανιστί El Niño de las Almendras, ένας 80άρης "ροκάς" του φλαμένκο (μου έφερε στον νου τον Αλέκο Σακελλάριο στο πιο αδύνατο) που όπως φαίνεται στα βίντεος έχει απίστευτη ενέργεια. Ακόμα και στο διάλειμμα δεν σταμάτησε να εκπέμπει αυτήν την ζωντάνια, να κάνει πλάκα, να μιλά για το φλαμένκο, να επικοινωνεί με τον κόσμο πίνοντας λεμονάδα. Στην κιθάρα έπαιξε ο Carlos Zárate, ο οποίος κατάφερε να συνοδεύσει τον Niño με σπασμένη την μια χορδή για 15 λεπτά, χωρίς να επηρεάζεται το τελικό αποτέλεσμα. Χόρεψε η bailaora Rosa Zárate, την οποία συνόδευσαν στο τραγούδι η Sensi και στα palmas η κόρη της, που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το όνομά της.










Wednesday, August 26, 2009

Νοστιμιές στην ευρύτερη περιοχή της Γρανάδα

Παγωμένος cortado (εσπρέσσο με λίγο γάλα) στους Valencianos της Úbeda. Εκεί και το πιο πετυχημένο παγωτό με γεύση turrón, που εξαφανίστηκε πριν προλάβει να αποθανατιστεί για εύλογους λόγους.


Τα καλύτερα τσούρος με σοκολάτα κατά την 1 το πρωί στη Γρανάδα για ανασύνταξη δυνάμεων, στο café-bar Fútbol στην Plaza de Mariana Pineda, δυο βήματα από την Puerta Real.


Οι εορτασμοί προς τιμήν της πολιούχου της Baeza κρατούν 3 μέρες, ξεκινώντας στις 14 Αυγούστου. Μουσική, φαγητό (σε μεγάλες ποσότητες και εξαιρετική ποιότητα, νοστιμότατο κατσικάκι), παρέλαση με άλογα και άμαξες, χορός και διασκέδαση από το μεσημέρι -με 38 βαθμούς Κελσίου!- ως νωρίς τα ξημερώματα. Μέχρι τελικής πτώσης, σε δύο διαφορετικά σημεία της πόλης.




Μεζεδάκια "τουριστικά" στο ιστορικό κέντρο της Κόρδοβα. Τοπική σπεσιαλιτέ οι τηγανιτές μελιτζάνες κομμένες σε λωρίδες και περιχυμένες με μέλι, συνταγή που έρχεται από την εποχή των Μαυριτανών στην Ανδαλουσία.




Στο Albayzín μπορεί κανείς να βρει "κρυμμένα" στα στενά εστιατόρια με βεράντες και κήπους που δεν θα μπορούσε να το φανταστεί βλέποντάς τα απέξω, καθώς είναι χτισμένα στην πλαγιά του βουνού σε διαφορετικά επίπεδα. Ο πελάτης για να μπει πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι και να συνεννοηθεί με τους υπευθύνους, που ανοίγουν αναλόγως με το αν έχει ήδη γίνει κράτηση ή αν έχουν κάποιο ακόμα κάποιο τραπέζι ελεύθερο. Αυτή η διαδικασία αρχικά φαίνεται παράξενη και εκνευρίζει, όταν όμως μπαίνει κανείς στο χώρο και βλέπει τις σκάλες που θα έπρεπε να ανεβοκατεβαίνουν για να ανοίξουν, αντιλαμβάνεται τουλάχιστον τον βασικό λόγο αυτού του τρόπου "τσεκαρίσματος". Με ακριβό για τα δεδομένα της περιοχής τιμοκατάλογο (για ένα πλήρες δείπνο ένα ζευγάρι χρειάζεται γύρω στα 90-130€), το φαγητό είναι συνήθως προσεγμένο και νόστιμο, η εξυπηρέτηση (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που λόγω αρκετών τραπεζιών και λίγων και ανεκπαίδευτων σερβιτόρων μπορεί να χρειαστούν ως και 3 ώρες για να σερβιριστεί ένα τραπέζι!) φιλική και ταυτόχρονα ιδιαίτερα επαγγελματική. Όσο για την θέα... κόβει την ανάσα. Απλά υπέροχη. Σαν να δειπνεί κανείς με θέα στην Ακρόπολη, γι αυτό και οι υψηλές τιμές. Ιδανικό μέρος για ένα ρομαντικό δείπνο με αρκετή δροσιά, σε μια περιοχή που συνήθως "ψήνεται" τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.






Καταπληκτική η θέα και εξαιρετική η εξυπηρέτηση στο εστιατόριο Las Tomasas. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους...











Tuesday, August 25, 2009

Παράκληση προς μετανάστες



Μετανάστες, σας παρακαλούμε, μην μας αφήνετε μόνους με τους Ισπανούς.

Γραμμένο σε ένα τοίχο του Realejo, δίπλα από το Centro de Lenguas Modernas de la Universidad de Granada.

Εκ των υστέρων...

... απλοϊκοί συλλογισμοί ... και το ερώτημα παραμένει ...

Σε ένα έγκλημα, ποιός έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης;

Ποιός ευθύνεται αρχικά;

Ας υποθέσουμε ότι διαπράττεται μια ληστεία μετά φόνου.

Την κύρια ευθύνη έχει ο ληστής που έγινε και φονιάς στην προσπάθειά του να γλυτώσει από την σύλληψη;

Τί ποσοστό ευθύνης φέρει ο κλεπταποδόχος; Αν δεν υπήρχε εκείνος, θα είχε γίνει εξαρχής το έγκλημα;

Η αστυνομία και το κράτος, είναι τελικά οι κύριοι υπεύθυνοι για την απώλεια της ανθρώπινης ζωής; Δεν κατάφεραν να εκπαιδεύσουν έγκαιρα τον πολίτη πριν φτάσει στο σημείο να γίνει ληστής και στη συνέχεια δεν μπόρεσαν να τον εμποδίσουν πριν γίνει δολοφόνος.

Κάπως έτσι βλέπω και το θέμα των πυρκαγιών (όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία η άποψή μου, αλλά σίγουρα είναι ένα θέμα που μας ταλανίζει όλους).

Είναι ληστεία της δημόσιας γης -κατά κάποιον τρόπο-, του οξυγόνου που ανήκει σε όλους μας και τελικά ένα είδος φόνου, αφού οι επιπτώσεις στην υγεία μας είναι δραματικές και μοιραίες.

Ποιός πρέπει να κατηγορηθεί ως ο κύριος υπεύθυνος;

Ο άμεσος εγκληματίας, ο εμπρηστής. Χωρίς αμφιβολία.

Το κράτος, που το αποτελούμε όλοι. Η κυβέρνηση, που την εκλέγουμε.

Ή μήπως την κύρια αρχική ευθύνη φέρει ο κλεπταποδόχος;

Πριν 30 χρόνια, δεν υπήρχαν σπίτια για παράδειγμα στον Διόνυσο και στον Άγιο Στέφανο, σπίτια που κάηκαν χθες και θα ξανακαούν αύριο ... υπήρχαν μόνο δένδρα. Κάποιοι τα έκαψαν και κάποιοι αγόρασαν την καμένη γη για να χτίσουν σπίτια. Σήμερα βρίσκονται εν μέσω κρανίου τόπο... γιατί όμως βρέθηκαν εκεί ούτως ή άλλως;

Για μένα είναι ξεκάθαρο.

Οι κύριοι υπεύθυνοι κάθε καταστροφής είναι οι ευσεβείς και νομοταγείς πολίτες, που επωφελούνται της παρανομίας και του εγκλήματος. Οι κλεπταποδόχοι.

Κάηκαν σπίτια; Τρομερό... όλοι ξέρουμε τί σημαίνει να χάνεις την περιουσία σου.

Όμως... καίγονται οι πνεύμονές μας...

Δεν μπορώ παρά να θυμώσω γι αυτούς που φέρουν την μεγαλύτερη ευθύνη, γι αυτούς που σήμερα σκουπίζουν τις στάχτες από τις αυλές τους και κατηγορούν την εκάστοτε -άχρηστη συνήθως μπροστά στις τραγωδίες- κυβέρνηση, που δεν προστάτεψε την περιουσία τους. Μια περιουσία που είναι τελικά η κύρια αιτία της καταστροφής.

(Θα μπορούσα να προσθέσω και τα σενάρια συνωμοσιολογίας... αλλά αυτά για μένα, την απλή και ίσως απλοϊκή πολίτισσα, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί. Παραμένω λοιπόν στα σπίτια που χτίστηκαν μέσα στα δάση της Ανατολικής Αττικής, δάση στα οποία κάναμε τις πρώτες οικογενειακές εκδρομές και εξευρενήσεις, πριν 30-35 χρόνια.)